Maszyna drewniana ( Raszla) służąca do produkcji watoliny i firanek.
Tworzenie różnych wzorów do firanek umożliwiało odpowiednie ustawienie tzw. kamieni w specjalnym mechanizmie . Powstanie mechanizmu żakardowego tworzyły z kolei możliwość otrzymywania ażurowych wzorów firan, które niegdyś były mozolnie szydełkowane. Choć produkcja uległa licznym przeobrażeniom, surowce , z których wytwarzamy tkaniny , w większości pozostają niezmienne . Mamy do wyboru włókna otrzymywane z roślin, takich jak len lub bawełna, sizal czy tez włókna pochodzenia zwierzęcego , np. jedwab, wełna . W branży firanek największe znaczenie mają jednak włókna syntetyczne.
Krosno poziome o konstrukcji drewnianej
Koniec XIX-XX w.
Zaopatrzone w:
Czółenkowy mechanizm przerzutowy
-Maszynkę umożliwiającą produkcję wzorzystych tkanin
-Korytko wraz z wałkiem. Stosowane do szlichtowania tzn. nawilżania lub nasączania materiału odpowiednim klejem.
Poziomy warsztat tkacki był pierwowzorem późniejszych krosien tkackich. Nicielnice w postaci ram o znacznej objętości umożliwiały wykonanie tkanin o dowolnej szerokości. Poprzez nicielnice powstał prosty mechanizm przesmykowy mimo, że wątek wprowadzano nadal przekładając czółenko przez przesmyk ręcznie.
Draparka igłowa
połowa XX w.
Służyła do nadawania puszystości watolinie .
Materiał był przepuszczany między dwoma wałkami gładzącymi i drapiącymi .
DREWNIANY KOŁOWROTEK O NAPĘDZIE NOŻNYM Z XIX WIEKU
Stosowany do wyrobu przędzy z włókien (zwierzęcych i roślinnych). Pedał za pomocą korbowodu połączony był z kołem napędowym. Zwinięte w ósemkę cięgno napędzało jednocześnie szpulkę (cewkę)jak i umieszczone na osi wrzeciona skrzydełko. Mechanizm ten umożliwiał jednocześnie skręcanie przędzy, jak i nawijanie jej na szpulkę ( cewkę). Pierwsze kołowrotki powstały prawdopodobnie w Indiach około XI wieku i były tylko nieco rozbudowanym zestawem kądzieli i wrzeciona. Rozwój konstrukcji zmierzał do uzyskania procesu ciągłego i tym samym znacznego przyspieszenia przędzenia. Uzyskano to przez wprowadzenie napędu nożnego i zastosowanie wrzeciona ze skrzydełkiem. Od sposobu napędzania nazywa się go kołowrotkiem nożnym.
MOTAK
Przyrząd (w postaci gwiazdy) służący do przewijania przędzy
Krosno „Anglik „
Miniatura krosna „Anglik”, wykonana jako praca dyplomowa przez mieszkańca Gminy Kamienica Polska w latach 50-XX wieku.
Drewniana snowalnia
XIX w. – początek XX w.
Służyła do przewijania( snucia ) nici na osnowę z umieszczonych na specjalnej ramie-szpularce, cewek( szpulek ) zaopatrzona w grzebień zbiorczy umożliwiający zbieranie nitek w jednej płaszczyźnie i metalowy licznik osnowy.
Krosno poziome o konstrukcji drewnianej
koniec XIX w.- początek XX w.
Warsztat tkacki – proste urządzenie do
wytwarzania tkanin nazywane również
krosnem ręcznym.
Wszystkie czynności konieczne do wytworzenia tkaniny wykonywane są ręcznie przez tkacza. Podczas obsługi warsztatu tkackiego tkacz używa rąk do wprowadzania wątku w przesmyk i przybijaniu (dociskaniu) go do krawędzi tkaniny, oraz nóg do zmiany przesmyku. Po utworzeniu kilkunastu centymetrów tkaniny tkacz musi zwolnić zapadkę na wałku osnowowym i obrócić go o kilka stopni, następnie nawinąć tkaninę na wałek tkaninowy i odpowiednio ją naprężyć. Ze względu na to, że wszystkie czynności wykonywane są ręcznie, obecnie warsztat tkacki często nazywa się krosnem ręcznym.
Szpulerz służący do przewijania przędzy
na szpulki (fajfy)
XIX w. – początek XX w.
Wykorzystywano tu zasadę podobną do kołowrotka ,z tym, że urządzenie napędzano ręcznie za pomocą korby.
